Bu hayatin oyuncagiyim, elimde silahim; ici bos ve ayagimda postallarim; zemine yapisik, kafamda miferim. Icim isyan atesiyle yanar, konusmak ister, biseyler yapmak ister. Ama ayaklarim adimlamaz, agizim acilmak, gozlerim ifadesiz bakar. Ruhum baska renklerdedir ama disim solmus hakidir. Agizim oynamaz, gozlerim kirpilmaz. Hayat nereye koyarsa yerim orasidir. Ne kadar istersem isteyim yerim patronun soyledigi yerdir.
Bilirim rengim zamanla solar. Silahim cocuklar oynadirca kirilir. Suratim cizilir. Icim yine alev alev olur ve olacaktirda ama ne gelir, bedene yapisik bir cift elden bu gudubet fakat kudretli sahibim karsisinda. Tek beklentim, zamanimin dolup artik kullanilmaz halde, yeni oyuncaklarla yerimin degismesi ve eski sandiga kaldirilip unutulmaktir.
En azindan bu sandikta yanima tek bacagi olmayan sevgilimide verseler.
Kursun Asker...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder