Sessizzzzzzz....

       Sessiz olsa. Bazen Dunya istenince sessiz olsa istiyorum. Cit cikmasa. Sinek vizlamasa, ruzgar hirildamasa, tik-tik belirsiz sesler olmasa. Saf sessizlik olsa. Gozunu kapatinca sana gorunen boslugun sahiciligini bozan gereksiz sesler olmasa. Yaninda insan konusmasa. Elektrik trafosu hiiiin lamasa. Araba egzoslari horlamasa.
       Sessizlik olsa. Insan kulagini bir aygitmiscasina kapatabilse bazen en azindan. Pur sessizlik olsa. Bana hayat ile cebellesme gercegini hatirlatan herseyden uzak olsam. Gorsem ama sesini duymasam. Sahiciligi kaybolsa.
       Sessiz olsa. Kalp ritmimi bile duymasam, yasamanin sarti olsa bile. Kulagim cinlamasa, sessiz bir ortamda kendini hatirlatircasina. Nefes alirken icim "hhhiiiin!" lamasa. Hepsi sessiz olsalar, bana kendilerini hatirlatmasalar. Eger ses onlari var ediyorsa, var olmasalar.
       Sessiz olsa. En guzel bulbul otmese, en guzel turku soylenmese, en guzel cicek sapinda sallanmasada ses olmasa.
       Sessiz olsam. Neden bensem, sessiz olsam. Bunlara ses etmelerini ve onlari duyacagimi soyleyen bensem, ben de olmasam. Ruhumsa onlari sesleriyle vareden, o da olmasa. Olmasam bu dunyanin hirinda, gurunde, hiriltisinda, horultusunda.