Insanin Siniflanma Seruveni

Insan, dogumunda birdir. Neredeyse kiz, erkek ayrimi bile yoktur. Hepsi bebektir. Yuvarlak yuzlu, gerekli gereksiz aglayan, sevimli masum yaratiklardir. Sonra okula baslarlar ve once onlukleri farklilastirir onlari. Ogretmenlerinin onlara yaklasimlari, cevrelerinin artik onlari cinsiyetleriyle algilamasi. Her ne kadar kendi iclerinde ayirmadan, esit davranmaya calisalarda birbirlerine, vakti gelir ve artik onlar kizlar ve erkeklerdir. Masumca sevgilerini gostermekten geri kalmayan bu cocuklar, iclerine atilan ilk kivilcimlar ile masumiyetlerini kaybetmeye baslarlar.

Orta okulda ise zengin fakir ayrimi da kendini gostermeye baslar.Zengin veletler, teknoloji tuketiminin kurbani olmaya baslarken, durumu daha kotu olanlar onlara bakarak imrenmek ile yetinirler. Bu imrenti onlarin icine daha o yasta PARA nin kudretini hissettirir ve cocuksu masumiyet artik yok olmustur.

Lise zamani, ayrim zaten artik kacinilmazdir. Ergenlik tenleri ceksede kafalar tamamen ayridir artik. Ayrica yeni yetme gencler sistemce "Sen sayisalcisin! Sen sozelcisin! Sen esit agirlikcisin! Sen dil oku!..." komutlariyla artik gudum olarakta ayrilirlar. Gencin ne istediginin ise kimse icin onemi yoktur. Bu ayrimda pusula PARAdir.

Universiteye giris ise en buyuk ayrim mekanizmasidir. KAZANANLAR ve KAZANAMAYANLAR. Her nasilsa genel yargi "Sen kazanan cocuk, ilerinin basarili pirlantasi.", "Sen kazanamayan velet, yaramaz, tembel velet." diye bu gencleri yaftalar. Boylece artik iki buyuk alt kume daha vardir insanlari ayiran. Universite de ise artik bolum ayrimi vardir. Bolum ne olursa olsun, kimse kimsenin bolumunu begenmez. Muhendislere gore, sozelciler bos belestir. Sozelcilere gore, muhendisler caliskan ineklerdir. Artik ayrilma safasini gectik, rekabet safasi da baslamistir. Unversite gencleri artik baskalarinin ayaklarini kaydirmayi, arkadan konusmayi "Politically Correct" olamayi ogrenirler. Artik insani saflik tam anlamiyla kayiptir.

Universitede kazanilan ayak oyunu ve manevra kabiliyeti artik insanlarin yasamini sekillendirir, univesite sonrasi yasamda. Basari para ile olculur. Toplumsal katki, insani degerler coktan unutturulmustur. Yati kati olan, kalemi ve bilgisi olani dover. Bu surec yillar, yiiiilllaaar alir.

Insan en sonunda yaslanir. Kafasina yillarca sokulmus herturlu kliseden, ayrim sifatlarindan sikilmistir. Artik her yapay deger anlamini yitirmeye baslar. Hirslar, hedefler daha dogal haline burunmeye baslar. Insanin yasliligi oyle bir zamandir ki, insani yeniden dogumundaki pak berrak zamana goturen kapilari acar onumuze. Yasli insanlar icin artik zengin fakir yoktur. Kadin erkek bile yoktur. Artik onlar yaslidir. Yasam boyunca dayatilmis tum ayrim sifatlari artik bir olmus ve "yasli" sifatina burunmuslerdir. Yasli teyzelerimiz, amcalarimiz, yine o anaokulu zamani cocuklarin safligiyla her insani, insan olarak gormeye baslarlar. 

Zamanlar yine gecer, gider. Yaslilikta son demine gelmistir. Her canlinin sonu gibi, biz insanin da bilinmez sonu kendini hissttirmeye baslamistir. Artik hicbir seyin onemi yoktur. Pismanlik yoktur, hirs yoktur. Olumde kadin erkek ayrimi da yoktur...